UMUT

"

"Adım atmak neydi?"
"Yürümek neydi?"
"Koşmak neydi?"

Ben Bunları Hiç yapamadım.

Tek Başıma Adım atamadım, yürüyemedim, koşamadım.

Her Gece Nasibim'de olan Kızın gelmesine Dua ettim.
Onun Ellerinden tutup, Yürüyeceğim Günü Hâyâl ettim.
Hayla da Dua Etmeye ve Hâyâl Kurmaya devam ediyorum.

Geceleri herkes uyuduktan sonra yatağın kenarına gelip,
Hiç bir yerden tutmadan, tek başıma Ayağa Kalmaya çalıştım.
Bu bir kereye mahsus bir şey değildi.

Defalarca yere yığıldım, düştüm.
Üzüldüm. Dünya başıma yıkılıyordu.
İlk başlarda ağlamıştım.

Bu Engel durumum Benim elimde olan bir şey değildi.
Bunu anladığım an, Üzülmeyi ve Ağlamayı bıraktım.

ve hiç bir zaman UMUD'umu yitirmedim.
Eninde-Sonunda Yürüyeceğime,
Nasibim'de olan Kızın Ellerinden tutup,
Yürüyeceğim Günün geleceğine Tüm Kalbimle İnanıyorum. 😊😊❤️

"